1966 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი. 1968 წლიდან ეწეოდა სამეცნიერო-პედაგოგიურ  მოღვაწეობას ამავე უნივერსიტეტის ახალი ქართული ენის  კათედრაზე, 2006 წლიდან იყო თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ჰუმანიტარული ფაკულტეტის ქართული ფილოლოგიის მიმართულების ასოცირებული პროფესორი. 2006 წლიდან – სა­ქართველოს გა­ნათ­ლე­ბისა და მეცნიერების სამინისტროსთან არსე­ბუ­ლი ქართული სალიტერატურო ენის ნორმათა საექსპერტო კომისიის წევრი; მისი კვლე­ვის სფერო იყო ძველი და ახალი ქართული ენა, უცხოეთის სამეცნიერო ცენტრებში და­ცუ­ლი უძველესი ქართული ხელნაწერებისა და გამოჩენილ ­ქართველ საზოგადო მოღვაწეთა ეპის­ტო­ლუ­რი მემკვიდრეობა; ამ მიზნით შეისწავლა ავსტრიაში, გრაცის უნივერსიტეტისა და ვენის ნაციონალური ბლიოთეკების ძველი ქართული ხელნაწერები და ავსტრიის მეცნიერის, ჰუგო შუხარდტის არქივის ქართული მასალები. გრაცში დამუშავებული მასალები საფუძვლად დაედო ნაშრომს "უძველესი ქართული ხელნაწერები ავსტრიაში",  რომელშიც იმავე წელს მი­ე­ნი­ჭა ივ. ჯა­ვა­ხი­შვი­ლის სახელობის საუნივერსიტეტო პრემია; ნაშრომს "ზმნა ძველ ქართულში" (ტ. 1–2, მაინის ფრანკფურტი, 1996)   შვეიცარიაში იოლანდა მარშევთან ერთად გამოსაცემად მოამზადა ვრცელი "გერმანულ-ქართული ლექსიკონი", რომელიც გერმანიაში დაიბეჭდა (1999); მისი შრომები იბეჭ­დე­ბო­და საზღვარგარეთ (ავსტრია, ნიდერლანდი, გერმანია, ბელგია); კითხულობდა ლექციებს ქართული ენისა და ლიტერატურის შე­სა­ხებ ვენის, მაინის ფრანკფურტის, ბერნისა და სხვ. უნივერსიტეტებში.

ბიბლიოგრაფია