დაიბადა 1898 წლის 26 მარტს.

1922 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი.

1926-1933 წლებში იყო თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის დოცენტი, შემდეგ კი, სიცოცხლის ბოლომდე, ამავე უნივერსიტეტის პროფესორი. 1933-1960 წლებში განაგებდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის კავკასიოლოგიის კათედრას. 1936-1985 წლიდან იყო  თბილისის ენათმეცნიერების ინსტიტუტის იბერიულ-კავკასიური ენების განყოფილების გამგე. 1950-1952 წლებში ამავე ინსტიტუტის დირექტორი. მისი მეცნიერული კვლევის ძირითადი თემები იყო: იბერიულ-კავკასიური ენები, ენათმეცნიერების თეორიული პრობლემები, რუსთველოლოგია, ქართული და კავკასიური ენების გრამატიკა, ქართული ენისა და ლიტერატურის ისტორია, ბასკურ-კავკასიური ჰიპოთეზა, ლექსიკოგრაფია, და ა.შ. არის 300-მდე სამეცნიერო-კვლევითი ნაშრომის, მათ შორის 14 მონოგრაფიის ავტორი, საერთაშორისო სამეცნიერო ჟურნალის "იბერიულ-კავკასიური ენათმეცნიერების წელიწდეული" (ამჟამად "იბერიულ-კავკასიური ენათმეცნიერება") დამფუძნებელი და უცვლელი მთავარი რედაქტორი. მიღებული აქვს მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ლომონოსოვის სახელობის პრემია (1951).

ორგანიზაციის, ასოციაციის ან ჯგუფის წევრობა:

ბერლინის უნივერსიტეტი, საპატიო დოქტორი (1960)

დიდი ბრიტანეთის სამეფო ფილოლოგიური საზოგადოება, საპატიო წევრი (1968)

საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია, აკადემიკოსი (1941)

ჯილდოები, პრემიები და პრიზები:

1971 - საქართველოს სახელმწიფო პრემია

1951 - მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ლომონოსოვის სახელობის პრემია

ბიბლიოგრაფია

იბერიულ-კავკასიურ ენათა შესწავლის ისტორია (ავტორი). - თბილისი, უნივერსალი, 2008.

ენათმეცნიერების შესავალი (ავტორი). - თბილისი, თბილ. უნ-ტის გამ-ბა, 2008. - 338გვ.

რა თავისებურებანი ახასიათებს ქართული ენის აგებულებას? (ავტორი). - თბილისი, სკოლა, 1998.

პირველი ქართული ნაბეჭდი გამოცემები (ავტორი). - თბილისი, ხელოვნება, 1983.

ზოგადი ენათმეცნიერება (ავტორი) // ნაწ. 1. - თბილისი, სახელგამი, 1946.

ჭანურ-მეგრულ-ქართული შედარებითი ლექსიკონი (ავტორი). - თბილისი, სსრკ მეცნ. აკად. საქ. ფილიალის გამ-ბა, 1938.